ΤΟ ΞΩΤΙΚΟ

Ειμαι στα ορια μου...νιωθω καπως δεν ξερω γαιτι,περιεργα,χωρις λογο και αιτια.
Ισως η κουραση,τα προβληματα δεν μπωρο να εξηγησω..και ομως δεν το βαζω κατω γιατι καθε μερα ξημερωνει νεα μερα,με νεους στοχους και ονειρα για ζωη.Αλλα οταν ερχεται καποιος και σου κοβει τα φτερα,δεν σε αφηνει να παλεψεις και να αποδειξεις οτι μπωρεις να τα καταφερεις τοτε τι κανεις?Απλα τον αγνοεις..Γιατι ειναι καλυτερος απο εμενα?εχει κατι που δεν εχω?Δεν νομιζω..Ολοι το ιδιο μυαλο εχουμε και δεν διαφερουμε πολυ,ισως και καθολου.Ολοι συνοδιποροι ειμαστε και στο ιδιο πλοιο ταξιδευουμε.Απλα ταξιδευεις μαζι τους και δεν τους αφηνεις να σου σταθουν εμποδιο σε τοιποτα,ουτε να μπουν στο δρομο σου,ακολουθεις την δικη σου πορεια και ας ειναι λαθος,θα ερθει η στιγμη που ολα θα αλλαξουν,αλλωστε απο τα λαθη μας μαθαινουμε και η ζωη ειναι ο καλυτερος δασκαλος..

Ποτε μην μετανιωνεις για κατι που εκανες,αλλα για κατι που δεν εκανες...